Met Pasen 2015 ben ik samen met mijn man Robert en onze zoon gaan kijken, luisteren en sfeer gaan proeven bij de infomiddag van ecodorp Boekel. Een soortgelijk kleinschaliger project wilde wij in Zeeuws Vlaanderen opstarten, maar kregen het daar niet van de grond. Al bij het naar huis rijden wisten we dat dit was wat we wilde. Een inspirerend en duurzaam voorbeeld zijn; leven in verbinding, samen, met elkaar; wie wil dat nou niet!
Toeval bestaat niet en de juiste periode brak aan om van provincie te veranderen en weer terug te komen in Brabant, waar ik ook geboren en getogen ben. Onze zoon moest na de zomervakantie naar de brugklas en ik mocht opzoek naar een nieuwe baan wegens de transitie/bezuinigingen in de jeugdzorg. Dat kan ook beter, in Brabant.
Je moet er wel wat voor over hebben. We hebben 8 maanden in onze camper gewoond tot we, eindelijk, in april 2016 op het terrein konden/ mochten/ moesten wonen. HEERLIJK was, en is dat nog steeds. We zijn een fijne groep mensen, die samen deze uitdaging aangaan. Leven in het kwadraat wordt hier wel eens gezegd. Ik ben van mening dat het veel meer is dan een kwadraat.
Het is super leerzaam op veel gebieden; zowel sociaal als bouwkundig als technisch als ….
Spijt? Nee, helemaal niet, Soms denk ik wel eens, pfffff waar ben ik aan begonnen, maar dan komt er toch altijd weer ergens een zonnetje o.i.d. op mijn pad
Een beter milieu, begint bij jezelf; is geen loze spreuk, je moet er echter wel naar handelen en dat is wat ik hier aan het doen ben, voor de toekomst van mijn en ieders kind en kleinkind.
Naast mijn full-time baan, moeder zijn en het verdere huishouden ben ik in het ecodorp te vinden in de voedseltuin en natuurlijk ook op de bouw. Je kunt je hier namelijk geen seconde vervelen
Hé kanjer(s). Ik ben trots op je/jullie! Bij alle dingen die gaande zijn en “moeten” door gaan , ziet de voedseltuin er uit om trots op te zijn!
Eén van de 2 trotse ontwerpers van het patroon van de voedseltuin van ecodorp Boekel en ik ben niet Corelia (hi, hi, hi)